Eylül ayına girdik ama hala çok sıcak havalar. Gökyüzü bulutsuz,masmavi. Sıcak havalarda kağıt,kalem,fırça kullanamakta sıkıntı yaşıyorum ellerim terlediği için. Elleri,gözleri ve yüzü kadar vücudunda psikolojik durumunu yansıtan organlardan biri İnsanın. Sinirlenince titrer,korkunca ve heyacanlanınca terler, duygusal durumuna göre sıcak veya soğuk olur.
Şefkatini,gönlündeki sevgisini parmaklarından döker bazı eller bilirsiniz deva gibidir dokunuşları.İstisnalar olsa bile kişinin iç alemi yansır ellerin işine. Okumayı bilenler oradan okuyup,anlarlar insanı.
Becerikli,dokunduğunu güzelleştiren eller vardır.Kalem tuttuğunda bu eller hele bir de rahat ettiği güzel bir kalemse elindeki, sanat icra eder yazdığı kağıt üzerinde.Çok güzel bir yazısı vardı babamın. Su gibi tabii bir akış ile yazardı.İnci gibi. Onu yazarken izlemek çok güzel gelirdi küçük bir çocukken bana.
Her ne kadar el yazısının günlük hayatımızda kullanımı azalsa ve el yazısı yazacak kadar karşısındakini özel hissedenler nadir bulunsa da, el yazıları hala ses tonu gibi, parmak izi gibi kişiye özel ve özgün.
Yazdığı yazıyı hele karşısındakinin özel bir anlamı varsa onun için dolma kalem ile el yapımı güzel kağıtlara yazmak vazgeçilemeyen bir tutkudur bazı insanlar için. Sararmış
kağıtlardaki dolma kalem yazısını okumak da çok değişik nostalji içeren duygular tattırır insana.
El yazısı yazmak önemlidir diyorlar. Çünkü; yazı yazarkenki el hareketleri klavye kullanmaktan çok farklı. Beynin düşünme,hafıza,dil ile ilgili bölümlerini harekete geçirip daha kolay öğrenmeyi ve öğretilenin hafıza da kalmasını sağlıyormuş.
Şimdilerde dijital okuyup yazıyoruz bir çoğumuz. Dijital yazmak karakterimizi değiştiriyor mu diye geliyor insanın aklına.
Hepimiz aynı insanlar oluyoruz gün geçtikçe robotlar gibi. Bizi biz yapan özelliklerimizi yok edip aynı konuşan,aynı yazan,aynı düşünen benzer varlıklara dönüyoruz gün geçtikçe. Farketmeden.
Farklılaşan sadece içi ve dışı insanın. Kendine karşı bile dürüst olamıyor. Gönlü başka söylüyor dilinden başka sözler dökülüyor,davranışları başka anlatıyor. Kendi içinde parça parça. Dışarda tek tip.
El yazıları unutulmaya yüz tutuyor diye el yazısını kurtarmak adına Almanya’da bir şirket 60 kadar yetenekli eleman ile hizmet veriyormuş özel mektuplar yazdırmak isteyene. İsterlerse eğer geçmişteki ünlü yazarların yazıları da kopya edilebiliyormuş bu yetenekli yazanlar tarafından.
Hiç düşünmüyor olmalı bu hizmeti alanlar. Kendisi yazmadığı sürece bir farkı olmaz dijital klavye kullanan ile birisi adına birşeyler yazanın. İkisi de yazdıkları duyguyu veremez okuyana...
留言